Jeżeli sposób wypowiadania się dziecka budzi niepokój, należy zgłosić się do logopedy. Warto pamiętać, że przebieg terapii logopedycznej i jej efekty w bardzo dużym stopniu zależą od nastawienia rodziców i ich zaangażowania w terapię. Oto kilka wskazówek, które ułatwią postępowanie z dzieckiem z wadą wymowy.

Aby pomóc dziecku należy:

• zawsze uważnie słuchać i reagować na to, co dziecko mówi, jakie informacje chce przekazać, a nie w jaki sposób mówi. Dzieci słuchane przez bliskich mają mniejsze opory przed wypowiadaniem się nie tylko w domu, ale także w szkole i wśród rówieśników;
• zgłosić się do specjalisty, gdyż w większości przypadków wady wymowy samoistnie nie ustępują. Nakłanianie dziecka w domu do wymawiania „trudnych” dźwięków często nie przynosi efektów, a wręcz przeciwnie, może przyczynić się do pogłębienia wady wymowy;
• spokojnie do niego mówić. Nie wolno karać dziecka ani na niego krzyczeć, jeśli nie potrafi wypowiedzieć oczekiwanej głoski lub wymawia ją nieprawidłowo (dziecko nie potrafi tego zrobić inaczej).
• rozmawiać z dzieckiem o jego wadzie wymowy i uświadamiać, że nie tylko ono ma taki problem, że dotyczy on również jego rówieśników i dorosłych;
• systematycznie ćwiczyć z dzieckiem w domu i stosować się do zaleceń specjalistów (np. logopedy, ortodonty);
• uświadamiać, że terapia logopedyczna nie przyniesie od razu oczekiwanych rezultatów, ale przy systematycznej pracy efekty na pewno się pojawią i będą zadowalające;
• pozytywnie motywować dziecko do dalszej pracy (np. wykonywania ćwiczeń domu) i chwalić za najdrobniejszy postęp;
• wzmacniać poczucie wartości dziecka i wiarę we własne siły, szukać jego mocnych stron, które odwrócą uwagę od trudności, z jakimi się zmaga (np. od wad wymowy);
• dbać o racjonalne odżywianie i właściwą opiekę medyczną (w przypadku problemów odwiedzać specjalistów: alergologa, laryngologa, ortodontę);
• poświęcić przynajmniej 15 minut dziennie na rozmowę z dzieckiem, dbając przy tym, aby rozmowa odbyła się w przyjaznej, spokojnej atmosferze;
• jak najczęściej dać odczuć dziecku, że się je kocha, lubi się z nim spędzać czas, akceptuje się jego wady;
• uczyć dziecko dobroci nie tylko w stosunku do innych, ale także w stosunku do samego siebie!